Исушената гранка на Чинарот е нем сведок за крајно несериозниот однос на институциите кон ова 11 века старо дрво. Бескорисно е тоа што дрвото е ставено под заштита на државата како споменик на природата. Институциите и по шест месеци не презедоа конкретни зафати за негова санација. Од месец декември кога се скрши гранката до денес Чинарот е оставен без соодветна грижа за негова санација. 
Институциите се иземаат од одговорност. Едни на други ги префрлаат надлежностите и така во недоглед со месеци. Никој во институциите не кажува отворено каде е проблемот и кој треба да обезбеди пари за конзервација.
Неофицијално дознаваме дека во изминативе шест месеци е направен записник за состојбата на Чинарот. Дадени се примероци од скршената гранка за испитување на Приридно математички факултет. Од таму направиле волонтерски миколошки испитувања , а за останатите испитувања запнале кај договорот со Шумарскиот факултет кој да ги проследи понатаму испитувањата. И грижата за Чинарот навидум како да заглавила тука. Никој од институциите не одговара дали нема пари и кој треба понатака да се погрижи за конзервација на дрвото. Раководителите и портпаролите на различни сектори во Министерството за животна средина и просторно планирање по одговор не препраќаат од еден на друг колега. Во Локалната самоуправа се без конкретни информации што се случува со заштитата на дрвото.
Додека институциите се договорат чија е понатамошната одговорност во заштитата на дрвото од сушење, туристите ќе го фотографираат и ќе се чудат како дозволуваме 11 века старото дрво, да изгние од незаинтересираност на институциите.
{loadposition content9}
