Skip to main content

Проф. Крстаноски: Велосипедската инфраструктура треба да се планира со ГУП овите

Еден од суштинските проблеми зошто Охрид, но генерално и сите градови во земјава немаат развиена велосипедска инфраструктура е начинот на кој се изработуваат генералните урбанистички планови, велат експертите. Но постојат уште редица други проблеми кои треба да се решат за да имаме развиен велосипедски сообраќај.

 |  Николоска Биљана  | 

 

На Охрид повеќе од потребна му е пристојна велосипедска инфраструктура. Во градов постои велосипедски патеки, но за жал факт е истите се оштетени и не се одржуваат. За тоа каде лежи проблемот околу изградба на модерна и соодветна велосипедска инфраструктура открива Професор д-р Никола Крстаноски од Техничкиот факултет во Битола.

„Еден од корените на проблемот е начинот на изработката на Генералните урбанистички планови. Според сегашниот закон за урбанистичко планирање кога се работаат Генералните урбанистички планови единствено нешто што се бара од изработка ов делот на сообраќајот е графички приказ на сообраќајната инфраструктура. Тоа не е ниту од далеку доволно“.

Проф. Крстановски кажа дека секаде во развиените држави во светот, се практицира паралелно и координирано планирање на сообраќајната инфраструктура, во согласност со планирањерто на останатите функции во градот.

„Кај нас се чуствува голем недостаток, урбанистите планираат разни функции, станување, комерција, центар, рекреација, меѓутоа сообраќајот е турнат на страна и практично кога се работат генералните урбанистички планови се нема увид колкав број на патувања би настанале од разните функции, објекти во градот како тие би се распределиле во простор и време и се разбира тоа како последица го има несоодветната сообраќајна инфраструктура. Значи едно е да планирате поедини функции во градот меѓутоа мора да знаете и колкав сообраќај ќе генерираат тие функции за да се планира соодветно градот“.

Проф. Крстановски смета дека и критичната маса има доста влијание врз подигање на свеста на учесниците во сообраќајот и институциите. Не треба да се занемари нивното мислење дека велосипедот треба да се смета како рамноправен учесник во сообраќајот и дека возење на велосипед низ градот не треба да се смета за активност со зголемен ризик, како и тоа дека доколку велосипедската инфраструктурата во градовите е добра, тогаш е непотребно граѓаните да се заштитуваат со кациги и заштитини елеци, согласно постојните законски прописи.